pek eğlenceli josei türü nakahara aya (bir diğer bilindik eseri için (bkz: lovely complex)) mangasıdır.
konusu: işsiz shibata michiko -harfi harfine- her şeyini ondan genç bir adam için masaya koymuştur. kendi isteklerinden mahrum bırakılma pahasına da olsa, sırf o mutlu olsun diye ona pahalı kıyafetler ve aksesuarlar almaktadır. harap olmuş bir halde, açlıktan ölmeden ve de genç aşkının ilgisini kaybetmeden acil bir yeni iş arayışına girmişken bir şeyin farkına varır: aslında bu gencin ona ilgisinin romantizmle uzaktan yakından alakası yoktur. kandırılmanın getirdiği depresyon ve bir seri başarısız iş görüşmesinin ardından michiko, bodoslama bir şekilde kurosawa ayumu'ya toslar; ki adı geçen şahıs michiko'nun nefretlik eski patronudur.
-alıntıdır-
maalesef bölümleri düzenli olarak yayımlanıp güncellenmiyor, o yüzden şimdilik 11 tane olan bölümünü okuyup güncele gelince takip etmek zor olabilir, bir de henüz romantizm adına büyük bir gelişme olduğunu da söyleyemem.
bunun dışında gayet eğlenceli, komik bir mangadır.ana karakterimiz shibata çok tatlı bence, hele de "et" dendi mi yelkenleri indirmesi, akan suların durması çok hoşuma gitti(malumunuz ben de bir etseverim).kurosawayı da sevdim yalnız kıza iki de bir aptal,saf,... demese daha iyi olacak(her ne kadar biraz öyle olsa da).en sevdiğim yan karakter de elbette akira (akira kurosawa olamadın belki ama sen gönlümün direktörüsün akira chan).
edit:bir de kurosawanın birkaç yerde "özel biri değilim,bir kafe sahibiyim sadece" demesi aklıma hemen kuroshitsujiyi getirmiştir, ah seba chan baksana şu işe,her yerde her cümlede seni görür oldum...