her anini mutlu ve huzurlu bir sekilde izledim. bir gram dahi sıkıldım desem yalan olur. yani gintama izlerken bile mendokusai dedigim anlik sahneler olmustu. sanirim bu durumun sebebi seri gecislerdi.
isaac ve miria'ya herkes gibi bayildim. kesinlikle karsi konulamaz bir akinti gibi her karakteri oldugu gibi her bir izleyiciyi de mutlu etmişlerdir :d kafalari super :d ama bir de czes-kun var ki daha cocukken yaslanmadan sonsuz yasam gibi bir yukun altina girmis. 200 seneye yakin cocuk olmak ve bir gun bile cocuklugunu yasayamamak :'( onca sene bir koruyucusu bile olmadan yasadiklari... dusundukce kalbim eziliyor hala. trenden sonra maiza'ya sarildigi sahnede ben de dayanamadim agladim. nasil tutabilirdim ki kendimi :'(.
son olarak hikaye karisik diye izlemeye korkan varsa hic korkmasin. tamam daldan dala atlaniyor ve bir bastan bir sondan bir ortadan devam ediyor senaryo ama hic de karisik degil. hatta belki de ilk uc bolumde hikayenin basini ve sonunu anlarsiniz ve devami da arada ne oldugudur. yani senaryonun islenis tekniginden dolayi beyin firtinasi yapmayin, gereksiz yere zorlastirirsiniz. sadece izleyin. tabii biraz dikkatli. ama biraz (: