tadı yerinde bi anime olarak bok u dake ga inai machi bol bol karın ağrılı salyalı ve sümüklü geçiyor. yani harika. animelerde zaman çizgisi, zaman yolculuğu gibi konular benim aşırı hoşuma gidiyor o yüzden ilk andan itibaren ağzım açık izlemistim bölümlerini bu güzel animenin. hikâye açıklanamaz bir şekilde (açıklansaydi tadından yenmezdi. bilim kurguya kayardi ama en azından kafadaki soru işaretleri durulurdu. nerden geldiği belirsiz bir güç var ortada adam zırt pırt zamanla oynayıp duruyor bu yetenek nerden geliyor diye dusunup durmazdik en azindan, yada ben bu konuda biraz takıntılıyım) zamanda küçük yolculuklar yapabiliyordur ve nasil oluyorsa bu yolculuklarin hepsi iyi amaclara hizmet için gerçekleşir kahramanımız günü kurtarır ve her şey yolunda devam eder. lakin bir gün part time heromuz bir kac saniyelik sıçramalar yerine yıllar yıllar geriye gider. her sıçramasıni biri yada birilerine yardım etmek için geçiren kahramanımız araştırmaya ve olayı çözmeye yumulur. animeyi bitirdikten sonraki bir kaç dakika o gülümseme kalıyor suratta. daha sonra her eldiven gördüğünde içerlendiriyor. ben olması gerekenden bir tık daha sulu göz bir izleyici olduğumdan her şeyden fazla fazla etkilenip bir kaç gün etkisinden ayrılamıyorum boku dake ga inai machi olay örgüsü olsun konuyu işleyişi olsun çizimleri olsun finali olsun her sey yerli yerinde ve güzeldi.