benlimğimin en derinlerinde kuytu köşelerindeki kendimden bile sakındığım arada bir yüzeye çıkan duygularımın barındığı yer. günlük gibi ama değil, psikolog gibi ama değil, blog gibi ama değil. defter gibi birşey de olabilirdi halbuki ama hem her gerektiğimde yanımda olabilecek olması hem de istemedikçe göz önünde olmaması bir de meraklı gözlerden saklanılma açısından somut birşeyden daha elverişli oluşu gerekçesiyle en kullanışlı bulduğum yöntem buydu.