sorarım size; insan insana bunu yapar mı?
yaklaşık 6 yıl önceydi, uzun zamandır beklediğim tatil günü gelmişti ve kendime ayırmıştım o günü.
mis gibi kek yaptım, çayımı demledim, güzel bir sunumla kendime servis açtım, çikolata sosla süslüyorum, krokanlar falan koyuyorum tabağa, nasıl mutluyum
(birazdan göreceksin mutluluğu sen)
evet şimdi listeden anime seçmeye gelmişti. yorumlara bakmadan açtım hotaru no haka'yı..
savaş.. savaşın ortasında hayatta kalmaya çalışan küçük iki kardeş.. abi ve kız kardeşi.. daha fazla konuşamayacağım..(insan kendisiyle özdeşleştiriyor.. abimle yaşadıklarımız geliyor aklıma.. neyse bi ara anlatırım)
ama seita'nın biten şeker kutusuna su koyup meyve suyu yapması, seiko'ya içirmesi hafızamdan hiç silinmeyecek bir an'dı.
böyle, yüzünde hüzünlü bir tebessüm bırakıyor insanın..
nasıl geçmiş zaman bilmiyorum. çayımdan bi yudum almışım, buz kesmiş, hevesle hazırladıklarım öylece duruyor. hiçbirine dokunmamışım. ağlamaktan içim çıkmış.. boş gözlerle etrafa bakıyorum. hayatın boş olduğuna.. ölümü hatırlıyorum. sonra yok yere ölen çocuklar.. uzun bi süre hayatı sorguladım. savaşların sebepsizliğini.. hiçliğini sorguladım. insanlığımdan utandım. 1988'de yapılmış bu film. 2016 oldu, hala aynı film dönüyor dünyada..
velhasıl izlemeden önce iyi düşünün, uzun bi süre yutkunamıyorsunuz.