benim açıkçası hiç öyle bir derdim olmamıştı. anneme ne desem "sen sevdiğin işi yap" derdi.
her konuda destek çıkmışlardı. fakat bir süre sonra büyüyüp, aklım başıma geldiğinde artık onlar da daha gerçekçi yaklaştılar. beni her konuda destekleseler de bir tek edebiyatta istediğim desteği bulamamıştım. ondan da vazgeçmiştim.
şimdi japonyaya gidip, belli bir mertebeye ulaşmak istiyorum. annemle babamın ikisi de arkamda.
fakat, benimkiler dışında kuzenlerim çok baskı görmüşlerdi. benim abim ressam olmak istiyordu. ben küçükken onu hayranlıkla izleyerek büyümüş bir çocuktum. fakat halalarım abime "ressam olup ne yapacaksın? sevgi yolunda resim mi satacaksın?" deyip, zorla bu kararından vazgeçirdiler. (sevgi yolunda da böyle 400 liradan aşağıya bulamayacağınız resimleri 5-10 liradan satıyorlar. adamlarda müthiş yetenek var. fakat işte... )
eğer abime karşı çıktıkları zaman bu durumdan haber olsaydım, ve biraz daha yaşım büyük olsaydı kesinlikle abimi desteklerdim.
benimle yaşıt olan kuzenimi de belli, zengin ve itibar gören bir mesleği seçsin diye baskı uyguluyorlar.
çevremde de baskı uygulanan bir sürü çocuk var. sınıfımdaki kızın notları 95'ten aşağı değil, ama annesi 95 alsın hemen yaygara kopartıyor.
kızı tıpa gitsin, dünyaca ünlü bir doktor olsun istiyor.
kuniedaoi
mağduru olduğum durum 9 yaşımdan beri ressam olmak istiyodum kafam sanatsal şeylere çok çalışır elim de yatkın herkes bilir beni ama össde de çalışmamama rağmen yüksek alınca tıbbiyeli olduk işte. şimdi de avutmak amaçlı senin elin çok yatkın yaa sen plastik cerrahı olsana çok güzel yaparsın falan diyolar gülüyorum .d