floren

ending de ki şarkının pasif agresif vokaline hayran olduğum, mangası olmayıp anime olarak doğmuş, mitlojiden ögelere yer vermiş, stratejili akıl oyunlu anime. bir ara mutlu biter gibi olmuştu ne yani nasıl mutlu mu bitiyor moduna girmiş idim ki şaşırmakta haklı olduğumu anladım, mutlu bitecek gibi de görünmüyordu zaten, kısa olması tadında olmuş, bir de insanın içine bir yalnızlık işliyor; zaten karakterleriyle de yalnız bir anime.

yok edin ülen bu dünyayı:)

death note'un mangasına denk gelmemle beni derin düşüncelere gömmüş sorunsaldır. ilk önce inanmazdım herhalde diye düşündüm, sonra bir şekilde gerçekliğinin kanıtlandığını bildiğimi varsaydım. birini öldürecek kadar ileri gitmezdim herhalde, ama death note'un tek özelliği bu değil. aynı zamanda insanların kaderine de etki ediyor.* malum şahsın siyaseti bırakmasını ve bir daha asla asla geri dönmemesini ve eceliyle ölmesini yazabilirdim. sonra da kendime güzel bir hayat hikayesi yazar 100 110 yaşlarına ölümümü yazardım* sonra kendiden çok uzak bir yere defteri saklardım, eğer negatif duygularımı hiç kontrol edemiyorsam direk yakardım. işte böyle, ya sizler ottalar?
edit: aslında hiç emin değilim ya, belki de hiç bulaşmazdm.

aslında türkçe'ye doğrudan çevrildiğinde kara mizah anlamına gelmemektedir. kara mizah daha çok ağlanacak haline gülme şeklindedir. dur bi dakika tersten düşünürsek gelmekte midir aslında? daha çok kaba mizah diyebiliriz, lakin istisnalar da kaideye dahildir

izleyeli bir süre oldu ama yine de bir bakalım neler hatırlıyormuşum, ya ben buna aslında havada uçan balıklı amv'sini görüp öyle başlamıştım. oha çok yaratıcı diye gözlerim parlamıştı. ama bana sorarsanız her bölümü izlemeye değecek kadar nitelikli değildi. kim kime dum duma konusunda @2'ye katılıyorum. karakterler zincirleme olarak birbirlerine yazarlar, ergence ve aşırı duygusal hareketler sergilerler. 26 bölümün 20 bölümünde bunların feels selini izlersiniz. çizimleri güzeldir ama..

uzay işsizlikte bir italyan yazarın saykodelik bir kitabı. kitabın yazarı içindekilerin hiç bir anlamı olmadığını eğlencesine yaptığını söylemiş, ne var ki çoğu kişiyi inandıramamıştır. kitap sanki hiç bilmedğimiz bir dünyayu bilmediğimiz bir dilde araştırıyor

soruyoruz bu kadar yalayacak ne vardı, yılanlara gönderme olduğunu düşünüyorum

çizimleri 2003 yılına göre daha iyi olabilirdi ama konusu hoş atmosferi karanlık animedir.

animenin ilk sezonunun ilk yarısı güzeldir kalan yarısı sonunu görmek için çekilebilir düzeydedir. bunu izledim bare 2. sezonu da izleyeyim dedim, simon falan vardı ama sıkıcıydı yavandı yani, bıraktım daha da devam etmedim. ama bazı mekanlar güzeldi screen shot bile almışlığım vardır. keşke tek sezon olsaydı da sezon sonuna kadar o katman benim aman şurda büyülü birşey vardı falan diye hayalgücünü besleyecek faktörlerle sonuna kadar gitseydi, mutlu son ise bilmembişeyi yenerek oyundan kurtulmaları falan olsaydı

öncelikle sizi şöyle alalım:

evet ostları gördüğünüz gibi aşmıştır. beni o kadar korkutmadı aslında,tek korktuğum sahne mei'nin morga indiği sahne.* bunda müziğinde etkisi vardır pek tabii, bundan daha sonrası daha çok dedektiflik hikayesi gibi ilerler. olayın nasıl işlediğini çözmek üzerine kuruludur.* kuklarların çizimine hayran olmuştum. naoya teshigawara adlı karakter de animeye ayrı bir tat katmıştır.

absürt komedi tarzında can sıkıldığında açıp izlemelik bir anime. hele ppir sosis tutama sahnesi vardır ki unutulmazdır