yayınlandığı sezondaki favorim diyebilirim. watanabe shinichiro gibi çok büyük işlere imza atmış usta bir yönetmeni varken daha azı beklenemezdi zaten (cowboy bebop, ergo proxy, macross, eureka seven, ve hatta sadece dahi sayılan anime staff'ın çalışma şerefine nail olabildiği the animatrix ve genius party ikilisi) kanno yoko ve aimer gibi isimlerin de kadroda olmasının, sezonun tek psikolojik-gerilim animesi olmasının ve doğum günümde yayınlanmaya başlamasının da etkisi yok değil tabi * ikinci bölüm itibariyle gayet sağlam gidiyor. ilk bölümde aniden ve oldukça iddialı başladılar ve tabii ki henüz sebep kavramından bihaberiz fakat hikayenin kuruluşundaki ince detaylar, oldukça başarılı bir temel attığını ve gayet emin adımlarla ilerlediğin hissettiriyor. ikinci bölümdeki tor browser göndermesi sevimliydi. yunan mitolojisi ve en önemlisi kral oeidipus'a bu kadar önemli bir yer vermeleri ise ayrıca hayran bıraktırdı kullanılan teknik detayların zenginliği kesinlikle tatmin edici nitekikte bilmece de cabası. heroinimiz ilk bölümde bir japon okul klasiği olarak zorbalığa uğrayan içine kapanık genç gibi gayet klişe bir tip olarak kurulsa da takıntılı anne karakteri işin boyutunu biraz değiştiriyor gibi ki ikinci bölümdeki anne ile heroinin ufak sahnesi de ilk bölümde sadece 1-2 saniye kafamızda kurulan anne fikrini oldukça sağlam ve vurucu bir şekilde gösterdi ki bu da yine gayet başarılı bir trük olmuş. ilk bölümde bombalar için kullanılan oyuncaklar ve ikinci bölümde bombalama sistemiyle ilgili gelen ayrıntılı bilimsel açıklama ve bunu bize sunuş şekli ile rahatlıkla görebildiğimiz senaristin dünyayı izleyicinin aklında kurmadaki başarısı hayran olunası cinsten. senaristi shouten yano oldukça yeni bir isim de olsa şimdiden bir şey söylemek çok doğru olmaz belki ama bu işin içinden çıkabilirlerse ileride çokça adını duyacağımız biri olacak gibi görünüyor bana. bir diğer değinmek istediğim şey ise kullanılan nasıl ifade etsem bilemedim sinemacıların deyimiyle kamera ölçekleri, çekim açıları dediğimiz olayın animedeki adı her neyse işte o. yani planlar çok başarılı ve orjinal kurulmuş ve animeye çok ayrı bir hava katıyor. özellikle giriş sahnesindeki, adeta gopro açısı gibi canlandırılmış motosiklet sekansına bayıldım. tüm bu unsurlarda en çok dikkatimi çeken ve klasik animelerden ayıran noktaysa zankyou ne terror'un her şeyiyle anime disiplininden ziyade sinema disiplininde sinema kurallarıyla yapılmış olması oldu sanırım. animelerde genelde gerek hikaye gerekse görsellik açısından 2 boyut algısı çok belirgin olur ve böyle bir düşünceye giremezdim. fakat bunda öyle birşey ki çizimlerini animasyonunu dahi kamera açıları, çekim ölçekleri, çekim planları gibi sinema terimleriyle ifade edesim geliyor.. müziklerinin mükemmelliğinden bahsetmek dahi yersiz bence zira yeteneğinden sual olunamayacak efsane yoko kanno'dan bahsediyoruz. japon besteci dediğiniz zaman bir yuki kajiura bir de kendisidir zaten, ikisinin üstüne tanımam. karakter dizaynı da kill bill deki animasyon sahnesinin karakter dizynları dahil birçok orjinal işe imza atmış kazuto nazakawa tarafından yapıldığını hissettirir cinsten karakteristik ve başarılı. kısacası uzun zamandır görmeye hasret kaldığımız cinsten bir rüya kadro ile rüya gibi bir iş olmuş. ileriki bölümleri de dört gözle beklemekteyim.