çocukken sabah erken saatlerde kalkardık

dragon ball, one piece, pokemon, digimon vs. izlemek için, daha animenin ne olduğunu dahi bilmediğim zamanlardı. eğer erken kalkmazsak, bölümü kaçıracağımızı ve tekrar izleyemeyeceğimizi düşünür, dakikasına kadar her zaman aynı saatte uyanırdık. çoğu zaman evde kimse uyanmamış olurdu. kurulurduk televizyonun karşısına, sanki uzaktan izlesek göremeyecekmişiz gibi, tam dibine oturup saatlerce kalkmazdık oradan... güzel günlerdi.

peki ya şimdi? şimdi internet var ve o duyguları asla yaşayamayacak, o hazzı asla alamayacak olan milyonlarca çocuk... ve yine o günlerin özlemini çeken bizler...

bi kere mewtwo nun filmini izliyicegim sira elektrikler kesilmisti film bitene kadar da gelmemisti.
hayal kirikligini tatmadim bildiginiz kazanla beraber yemistim : )

bence simdi daha iyi bolum siralari belli konulari daha iyi anliyoruz. ama shaman kingi izlemek paha bicilmezdi benim icin : ). ılk animem oldu hatta. seriye basladigimda yoh un sesini 10 yasinda kiz gibi duymak garip olmustu ama guzeldi.

ben alarm kurardım erken saatlerde kalkabilmek için.. anime kültürü küçüklükten beri kanıma işlemiş belli ki

ahah bide bakugan vardı. dün gibi hatırlıyorum.

biyolojik saat mi dersiniz başka bir şey mi bilemem ama hiçbir alarm kurmadan kalkar televizyonun başına otururduk, şimdiyse 2 saat yatakta döneniriz. ama çocukların çoğu öyle oluyor belki ardımızdan gelen yeni nesil bizim kalktığımız kadar erken kalkmıyor ama yine de ev halkının geri kalanından önce kalkıyor.
bu kadar erken kalktığımız halde de enerjimiz hiç bitmez tüm gün oyun oynardık... ne güzeldi..