dostoyevskinin bir eseridir. biyografi olup olmadığı tartışma konusudur ancak benim yakaladığım lizayla olan konuşmalarındaki samimice bir itirafı benim açımdan bu görüşü destekler. kitaba gelecek olursak bir adamın kendi kendine yaptığı samimi itirafları, çelişkileri, fikirleri gibi gibi diyebiliriz.
kitabın başlarını iki farklı psikolojideyken 2 farklı şekilde yorumlamıştım ne desem boş okuyun bence ^^
bir de ilgimi çeken bir parça yazayım
'yaşamaya karşı duyduğumuz yadırgama hissi öyle kuvvetlidir ki bazen 'canlı hayata' karşı adeta tiksinti duyuyoruz. bize bunun hatırlatılmasından da hiç hoşlanmıyoruz. o hale geldik ki gerçek 'canlı hayat' bize adeta bir iş, bir ödev gibi görünüyor onu kitaptan öğrenmeyi üstün tutuyoruz'..
yeraltından notlar
kitabı okuyalı uzun zaman oldu. bir tek o mektupçu abinin çok ezik olduğunu hatırlıyorum. la koca adam ufacık kıza yazıyor o da ayrı konu zaten (bkz: pedofil pislik). şaka la kızın yaşı küçük değildi de abinin yaşı epey vardı. bir de kızı fişfikliyen bir kadın vardı sanırım onu da sevmezdim. klasik okumayı seviyorsanız güzel kitaptır, kolayca okunur.