hotarubi no mori e

lamirox
hotaru,6 yaşındayken sıcak bir yaz günü, dedesini ziyaret ettiği sırada ormanda kaybolmuştur. çaresizlik içinde ağlarken karşısına maske takmış gin adında genç bir adam çıkacaktır. gin, ormanın sakini ruhlardan biridir ve dağ tanrısının yaptığı büyü yüzünden bir insan ona dokunduğu zaman yok olacaktır. hotaru, gin sayesinde ormandan çıkış yolunu bulacak ve bundan sonra her yaz, gin'i ziyaret etmeye başlayacaktır. *alıntı)" >*~

yıllar önce çoğu yerde bunun paylaşımı dikkatimi çekti, izleyeyim dedim. iyi ki de izlemişim. çok duygusal ve çok naif bir hikayesi var. izlemeyenler kesinlikle bakmalı insanın sevdiği kişiye dokunamadan yaşayabilmesini anlatıyor. tabi neden dokunamadan derseniz eğer dokunacak olursa öleceğinden. el ele tutuşmaları bir dal yardımı ile ben gerçekten çok beğenmiştim hikayeyi.

fakat cocuğun ölmesi beni derinden üzdü izleyenler bilir son sahnede artık bana sarılabilirsin diyordu ölürken bile bu kadar iyi olmayı bu kadar sevebilmeyi nasıl beceriyor..

vestamit
hakkında çokça yazıp söylemek istediğim ancak yapmayacağım animedir.

doğup terkedilişinden sonra yalnızca ölürken insan gibi yaşayabilen birinin hikayesidir. aynı anda hem hüznü hem mutluluğu içinde barındırır bu an; sevdiğin insanı sonunda kollarına alabilmenin mutluluğu ile bir daha onu göremeyecek olduğunu bilmenin acısı...
akane
çok çok sevdiğim bir animedir. kaç kere izlediğimi inanın hatırlamıyorum. ablamla ritüelimizdir."hadi aç da izleyek" der açar izler ve yine sonunda hem sevinir hem de hüzünleniriz. yakınım gördüğüm her insana izletme eğilimim vardır ayrıca. özellikle yanlarındayken açıp "gel bak ne izlicez" şeklinde ağıma düşürürüm kendilerini. sonundaki tepkileri eğer benim tepkilerimle örtüşüyorsa -ki genelde örtüşür- daha da yakın, daha da kendimden görürüm o kişiyi.