seppuku

ginjin
shinobu hashimoto'nun harikulade bir filmidir. siyah - beyaz olmasına karşı (renksiz filmleri severim , özellikle japon sineması ) çok çok beğendiğim bi film. tabi herkesin beğeneceğini düşünmüyorum çünkü bu film hakkında yapılan çoğu yorum filmin sıkıcı olduğunu belirtiyor. böyle filmlerde çok heyecan aramayacaksın zaten başlarda biraz ağır ilerlesede sonradan biraz hareketlilik oluyor. izlemenizi isterim
karalamadefteri
onurunu kaybeden samurayların geleneksel intihar biçimi

bu geleneksel intihar ritüeli şöyle işlemekte; öncelikle samuray ya da soylu kişi seppuku yapmadan önce haiku adı verilen bir veda şiiri yazar. bu dünyaya olan son mesajından sonra yıkanmış beyaz yukatasını giyinerek karnını keseceği alana gelir.
daha sonra bu intihar biçimine has kısa bir bıçak ile karın kaslarını keserek oldukça acı verici şekilde iç organlarına kadar ulaşırmış. bu ritüelde diğer önemli karakter kaishaku adı verilen ve ölüme şahitlik yapan sağdıçtır. onun görevi ise seppuku yapan kişi cesaretini kanıtladıktan sonra ona daha fazla acı çektirmemek için elindeki kılıçla kafasını keserek gövdesinden ayırmaktır.
kenpachizaraki04
genellikle japon samurayları onuru lekelendiğinde bu acı verici ve bir o kadar da rahatsız edici ve gereksiz ötesi işleme baş vururlar. neden gereksiz ötesi;lan onuruna soktuğum sen zaten savaşçısın adam öldürüyorsun öyle onur mu olur lan cehenneme kadar yolun var.
shidorinsama
evet yapılması için güçlü bir iradeye sahip olmak gerekiyo ama durup da bi düşününce sahip olduğun utançla yaşamaya devam etmek o utanç yüzünden kendini öldürmekten çok daha zor bence. yani çektiğin o dayanılmaz acıyla bi an duruyosun sonra başın kesiliyor, bi de o acıyı ömür boyu taşımak var ki benim çok daha saygı duyacağım eylemdir
kyouran no kikoushi
1962 yapımı 133 dklık siyah beyaz film. biraz ağır başlasa da hikaye ilerledikçe güzelleşip ilgi çekici hale geliyor. baştan sona izlediğim ilk siyah beyaz film. ilk yarısında aksiyon yok daha çok diyaloglarla ilerliyor ama edo dönemi, roninler ve tabi seppuku geleneği biraz ilginizi çekiyorsa sıkılmadan hikayenin içine girebilirsiniz. film izlerken ağlayan biri değilim ama sonları baya duygulandırmıştı. gerçekten başarılı karakterler var. film zaten japon sinemasının klasiklerinden, izleyen pişman olmaz bence
cakiphan
japonların yaptığı gereksiz ötesi bir eylem daha. 8 milyon tanrı biriktirmekten 100 kat 1000 kat daha saçmadır. kendini öldürerek kim onurlanmıştır ki. bizdeki kan davalarının monolog hali gibi bir şey. çok yazacak şeyim var ama toparlayamıyorum bit türlü o kadar saçmadır